De wind blies onze eerste ploeg vandaag naar zijn verste verplaatsing van het seizoen. We landden ergens tussen de velden in the middle of nowhere in het Oost-Vlaamse Sinaai-Waas. In deze deelgemeente van Sint-Niklaas vond in het jaar 1684 het laatste Vlaamse heksenproces plaats. Hopelijk was het SK Laar-doel vandaag niet behekst zoals het dat vorige week wél leek te zijn! Vos Reinaert beschikt over een mooie accommodatie en een goed veld. Al verdient de parking dan weer wel een opknapbeurt.
Koen liep vorige week een spierblessure op. Hij belandde dus samen met Sam, Niels, Jonas en Robbe in de ziekenboeg. Wout was er niet bij omwille van familiale verplichtingen.
De opstelling wijzigde ten opzichte van vorige week op één plek. Lars kwam terug in de ploeg voor Koen. Kris begon in doel. De achterlijn vlnr: Jeroen, Thomas, Matti en Bram. In onze gebruikelijke 4-4-2 van de laatste weken liepen Gil, Calck, Lars en Karel in een ruit op het middenveld. Max en Sebbe bevolkten de aanval. Wim, Dylan, Doblas en Max Ceulemans (AKA The Legend) begonnen op de bank.
De tactiek werd ten opzichte van vorige week bijgeschroefd. De hoge druk moest achterwege gelaten worden. De bedoeling was om de kat uit de boom te kijken en om goed vanuit onze positie achter de bal te voetballen. Op deze manier moesten we vermijden om, zoals de laatste weken, op het mes te lopen. Met onze snelle spitsen zouden we ongetwijfeld kansen krijgen. Atypisch in vergelijking met de vorige weken begon Laar dan ook niet als een wervelwind aan de match. Het eerste kwartier was het de omgekeerde wereld. VOS drong aan en creëerde een aantal kansjes. Vooral op stilstaande fases, laat dat nu net het manco van onze eerste ploeg zijn de laatste weken, waren ze gevaarlijk. Met een 3-tal spelers van ver boven de 1.90 meter hoeft dat dan ook geen verrassing te zijn dat het keer op keer alle hens aan dek was wanneer er een corner mocht vertrekken. Kris gooide twee keer lijf en leden voor de bal. Gelukkig met niet al te veel lichamelijke schade. Hij kon een lange bal net genoeg beroeren zodat het leer op de bovenkant van de lat stierf. De beste kans kwam er echter na een inschattingsfoutje van Jekke. Hierdoor kon een Voske van betrekkelijk schuin afdrukken. Het schot belandde gelukkig in het zijnet. Na een twintigtal minuten ging de storm liggen. Laar begon beter en beter in de wedstrijd te komen en stak de neus ook een paar keer aan het venster. Max kreeg een goede schietkans. De keeper stond pal. Ook Karel kon een keer schieten. Zijn schot ging over. Naast de lijn merkten we echter wel dat de match kantelde. VOS wist geen raad met de goede Laarse organisatie. En onze snelle spitsen konden af en toe gevaarlijk prikken. Zo ook 5 minuten voor de koffie. Een aanval werd afgeslagen en door een snelle omschakeling kwam de bal via Max bij zijn broer. Sebbe kon alleen op de keeper af en haalde de trekker zonder genade over. 0-1 voor bij rusten. Een beter moment om te scoren konden we ons amper voorstellen.
Tijdens de rust werd iedereen nog eens op zijn plichten gewezen en werd duidelijk gemaakt dat onze organisatie enorm belangrijk zou blijven voor het vervolg van de match.
De tweede helft verwachtten we toch wel een drukkend VOS Reinaert. De druk bleek echter zeer steriel te zijn. De enige manier waarop de blauwhemden gevaarlijk konden zijn, was op stilstaande fases. Één keer kwam de thuisspits oog in oog met Kris. Maar deze laatste hield zijn netten ongeschonden. Laar daarentegen, prikte keer op keer gevaarlijk tegen. Tot tweemaal toe mocht Sebbe alleen op de goalie afgaan, maar zijn koelbloedigheid van in de eerste periode ontbrak om de match definitief op slot te gooien. Ook Max kreeg nog een goede kans. Maar de stand bleef ongewijzigd. Ondertussen werden de moegestreden Lars en Karel naar de kant gehaald voor Dylan en Wim. Onze eerste ploeg leek de match onder controle te hebben. Totdat een zeldzame stilstaande fase toch weer fataal bleek te worden. Één van de VOS-torens kopte een lange bal terug in het pak. Deze keer viel het leer wél voor een foute voet en het stond 1-1 na 80 minuten. Toch weer zuur om op deze manier een voorsprong uit handen te geven. Al moet het gezegd worden dat het geen sinecure was om tegen een dergelijke luchtmacht keer op keer stand te houden. Direct na de tegengoal kwam onze supersub, Doblas, het veld op voor Bram. De match leek op een gelijkspel af te stevenen. Maar daar besliste Nicolas anders over. Sebbe werd op rechts weggestuurd. Hij sneed goed naar binnen en legde de bal haarfijn klaar voor onze supersub. Deze laatste had de bal voor het intikken maar deed dat zoals enkel hij dat kan met verve! 1-2 met nog een paar minuten op de klok. Reinaert had de mogelijkheid niet meer om gepast te reageren. Ze dropten nog een aantal bommen in onze backlijn maar onze uiterst secure verdediging wist daar desondanks de sterke, blauwgekleurde luchtmacht wel raad mee. Na een dikke 95 minuten maakte de scheids een einde aan de match. Wat een ontlading! Opnieuw 3 dikke punten erbij op de teller!
Onze eerste ploeg liet vandaag zien dat het ook op een andere manier kan dan met dominant voetbal. Ruimtes werden kleiner gemaakt, de linies speelden in balverlies kort bij mekaar. Tactisch klopte het plaatje volledig vandaag. Het verdient een dikke pluim om op deze manier die we de laatste jaren helemaal niet meer gewoon waren met 3 punten aan de haal te gaan op het veld van een fysiek sterke tegenstrever! Respect voor iedereen die aan deze overwinning bijdroeg! We blijven mooi meedraaien aan de bovenzijde van de brede middenmoot. Volgende week wacht Kalfort. Dat belooft opnieuw een zware match te worden! Maar, na een perfect uit-rapport, wordt het nu tijd om thuis ook punten te oogsten!
Forza Laar