Op deze aangename, warme lentedag stond de terugwedstrijd tegen Vlezenbeek op het menu.
En er zat behoorlijk wat druk op deze wedstrijd, want de heenwedstrijd (verloren met een op het eerste zicht aanvaarbare 6-4 score) mag zonder aarzelen de minste prestatie van de afgelopen januari-dip van onze groene helden genoemd worden: een samenloop van tactisch foute keuzes van bij de aftrap (met als gevolg meteen een nog te moeilijk te overbruggen achterstand vanaf het eerste blokje) en vervolgens een gebrek aan collectief spel drukten onze jongens op de feiten van een logische, roemloze nederlaag.
De coach van de tegenstander is er ook vandaag gerust in, want net voor de aftrap stuurt hij zijn blauw-gele troepen het veld op met de woorden: ‘jullie weten het, hé, we zijn niet zo vroeg uit ons bed gekomen om hier te komen verliezen’.
Tijd dus om de puntjes op de i te zetten voor SK Laar, kapitein Sibe en zijn troepen lijken er klaar voor want vanaf de aftrap drukt SK Laar de tegenstander tegen het eigen doel. In de 1e minuut al gaat een hoekschop van Bent bijna direct binnen, maar de paal denkt er anders over. En ook in de herneming wordt Sibe’s schot net op tijd afgeblokt door een verdediger.
Even later is het wel raak: een uittrap van Emile botst over de verdediging, in de loop van de goed doorgelopen Bent die alleen op de keeper afkan en beheerst laag, overhoeks de bal binnenschuift, 1-0!
In het 2e kwartier doemt het spook van de heenwedstrijd weer op wanneer Vlezenbeek in een mum van tijd op en over SK Laar gaat naar 1-2, telkens in een typische wedstrijdsituatie die we momenteel helaas te vaak zien achteraan: een respectievelijk te makkelijk weggegeven hoekschop en vrijschop worden gevolgd door een onvermogen om de bal voor doel te kunnen ontzetten, met in de daarop volgende fase meestal een tegendoelpunt als resultaat.
Niet onlogisch dus dat we plots kapitein Sibe het probleem duidelijk zien accentueren voor zijn ploegmaats door de bal ostentatief keihard ver en hard buiten te trappen: hard ontzetten die bal, een betere keuze in zo’n geharrewar.
Maar plots (en nog steeds in het 2e kwartier) keert dan toch weer het spel in de richting van SK Laar:
- Eerst gooit Lenz erg slim in naar Sibe, die met een lob-balletje de keeper totaal onverwacht verschalkt, 2-2.
- Even later weet Bent maar net recht te blijven bij een serieuze natrap van een verdediger, maar hij krijgt de bal wel tot bij Loeka die de bal hoog in doel werkt, 3-2.
- En voor de rust wordt het zelfs nog 4-2, wanneer Loeka een hoekschop van Bent van dichtbij binnenkopt.
Na de rust komt Vlezenbeek het best uit de startblokken, en ook nu weer weet het in een mum van tijd de bordjes gelijk te hangen tot 4-4. De vrijwel identieke tegendoelpunten tonen mooi een ander wekelijks pijnpunt van onze groene helden: zwakke spelhervattingen (zowel het inspelen achteraan, als de aannames centraal en vooraan) en moeizaam uitverdedigen worden door de betere tegenstanders meedogenloos en als ploeg in een paar collectieve, snelle tikken afgestraft.
Sk Laar moet het op dat vlak helaas iets te veel hebben van individuele acties van een aantal sterkhouders, maar het ontbreekt aan onze kant iets te vaak aan collectieve acties.
Zo zien we bijvoorbeeld een mooie loopactie van Loeka op de flank die de bal tenslotte mooi opzij legt, maar blijkt er niemand gevolgd te zijn om de bal in het lege doel binnen te tikken.
Wat volgt, is een spervuur van dit soort acties. De druk op het doel van de tegenstander is meer dan prima, maar actie na actie gaat verloren in te overhaaste, individuele pogingen.
Aan de overkant is het wel opnieuw raak: bij een zoveelste gevaarlijk Laars balverlies voor eigen doel verschalkt ook Vlezenbeek met een lobje onze keeper, 4-5 zowaar!
Behoorlijk wat druk dus op de ketel bij Sk Laar om deze situatie nog om te keren.
Maar kijk, deze week zijn de voetbalgoden ons gunstig gezind en gaat SK Laar opnieuw op en over de tegenstander:
- Loeka werkt zich los van zijn verdediger, gaat alleen op de keeper af … en legt dan mooi opzij, waarna een goed gevolgde Sibe de bal beheerst binnen trapt, 5-5.
- Even later kan Loeka opnieuw alleen op de keeper af gaan, deze keer werkt hij zelf mooi af, 6-5!
- En het wordt zelfs 7-5 op vrijschop (keeper nam de bal buiten het strafschopgebied, bal recht voor doel): tikje van Safwan, en Bent trapt de bal laag en strak onder de opspringende muur heerlijk in de korte hoek!
Maar Vlezenbeek geeft de moed nog niet op en zoals we al weten ‘zijn ze niet zo vroeg uit hun bed gekomen om hier te komen verliezen’. En dat blijkt inderdaad al snel: alweer kunnen ze vrij eenvoudig de bal centraal en van dichtbij binnen trappen, 7-6.
Sk Laar komt er niet meer uit en de geel-blauwe druk neemt verder toe.
Het wordt nog bibberen en snakken naar het eindsignaal.
Gelukkig heeft keeper Emile nog wat goede reddingen bewaard voor het slot van de wedstrijd en brengt ook de deklat nog verlossing.
We worden gespaard van nieuwe tegendoelpunten, en daar is dan eindelijk het verlossende eindsignaal. De felbevochten 7-6 overwinning is een feit!
Een zonder twijfel aangename revanche voor de bedroevende heenwedstrijd,
… maar we mogen ook niet blind zijn voor het feit dat het op bepaalde vlakken (en al een aantal weken) niet goed is: achteraan slikt de ploeg echt te veel tegendoelpunten door zwakke spelhervattingen en moeizaam uitverdedigen, voorin gaan er te veel kansen verloren door te individuele, overhaaste acties.
Het goede nieuws: het potentieel is er in deze ploeg, zowel individueel als collectief.
Nu op training even tijd inlassen voor (of herhalen van) een aantal goed getrainde spelpatronen voor- en achterin.